Άφησα στον κόσμο ένα τραγούδι

 

Άφησα στον κόσμο ένα τραγούδι

να χορεύει και να με θυμάται

να ξαναζώ όταν με μνημονεύει

σε χρόνους άγνωστους, μελλοντικούς

όπου οι εποχές θα ‘χουν αλλάξει

και η ανάσα μου θα είναι μια θολή ανάμνηση.

Άφησα στον κόσμο ένα τραγούδι

με το αίμα μου ζωγραφισμένο

απ’ τη σκιά του φόβου μου γραμμένο

να ιστορεί τη θλίψη της αγάπης

που έδαφος δε βρήκε να ανθίσει

και τα λουλούδια της μαραίνονται χαμένα

μακριά απ’ το φως 

και των χρωμάτων τη γαλήνη.

Άφησα στον κόσμο ένα τραγούδι

χωρίς υπογραφή

δίχως πατρότητα

αυτόνομο πουλί μέσ’ στους αιώνες

τα χείλη των ανθρώπων να δροσίζει

να χαϊδεύει τις καρδιές

στου σκοταδιού τα βάθη.

Άφησα στον κόσμο ένα τραγούδι

ασημοκίτρινο φεγγάρι μεθυσμένο

των ουρανών τα βράδια να φωτίζει.     

 

ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΜΑΣ

Στη Σοφία

 

Οι σιωπές μας είναι γεμάτες αγάπη, 

στον ίσκιο των βλεμμάτων

ανάβουν κόκκινα φιλιά

που δε χρειάζονται επιβεβαίωση

δε χρειάζονται αποδείξεις.

Γνώριμες απλώνονται στο χώρο

βουβά γεμίζουν το δωμάτιο

και τις καρδιές μας,

ενώνουν τις ανάσες μας

στη θαλπωρή της σιγής.

Είναι σαν να μην έλειψαν ποτέ

σαν ποτέ να μην έφυγαν

οι λέξεις

που σε λίγο θα έρθουν.          

 

Άδοτα φιλιά

 

Άδοτα φιλιά

ξενυχτούν στης ερημιάς τα σκοτάδια

αρπάζουν τα μαλλιά της λήθης

μήπως μπορέσουν να σωθούν

να ξεχαστούν

στον πάτο του άδειου ποτηριού

να εξαγνιστούν

στο τελευταίο δάκρυ

πριν από το άγγισμα

της πρωινής αχτίδας.