γυναίκα



πινελιές πόθου
στο φιλντισένιο βλέμμα
κάτω απ’ τα φρύδια που φρουρούν
το ανεκτίμητο πρόσωπο

στόμα ντυμένο με των χειλιών το μετάξι
μεθυσμένος αέρας απ’ τα πολύχρωμα ευωδιάσματα
σκέψεις μπλεγμένες στων μαλλιών το τίναγμα
απαλό πέπλο στων ονείρων το ξύπνημα
της ζωής ομορφιά στο τσέλο του έρωτα

αμνιακή αίσθηση στο ασυνείδητο του ενστίκτου

ηδονικό μυστήριο της ύπαρξής μας
μητέρα του μέλλοντός μας   



σχέδιο : Αγγελική Φλυτζάνη  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...