ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ  ΙΙ 

Γύπες πεινασμένοι τριγυρνάνε

πάνω από μελλοντικά κουφάρια

ίσως τα δικά μας… 

Διχαλωτή γλώσσα φαρμακερής οχιάς

συρίζει στο σκοτάδι των αιώνων

τη λάμψη του φωτός θαμπώνει

με δηλητήριο ιδανικών στημένων. 

Νιάτα που δεν πρόλαβαν να ζήσουν

τυλιγμένα με σημαίες που κλαίνε

αδικοχαμένο αίμα ξεγελασμένο από βρικόλακες.

Έμποροι αδίστακτοι κερνούν

σε πρόστυχο παζάρι

σελίδες ιστορίας πεθαμένες. 

Όταν το δάκρυ γίνει πέτρα και ατσάλι

η θλίψη όταν γίνει άνεμου πυγμή

όταν φαντάσματα του οίκτου μας ξυπνήσουν

η σκέψη όταν πνεύσει ελεύθερη, γυμνή

στο ριζικό μας νέος Ήλιος θα προβάλει.