Παράπονο

Μισή χαρά πάντα μου δίνεις

κάτι προσφέρεις, κάτι παίρνεις

ήλιο δειλό ανάμεσα σε σύννεφα

γέλιο πικρό στην άκρη της απώλειας.

Σαν να μη θες την έπαρση ν’ αφήσεις

να παρασύρει τα φτερά μου

να καούν

στης προσδοκίας τις καυτές αχτίδες.

Μισό χαμόγελο

δίπλα στο βλέφαρο της πίκρας

σαν βότσαλο

μόνο για μια στιγμή αναταράσσει

της χαράς τη λίμνη. 

Πέφτω, σηκώνομαι κι απ’ την ανάποδη

στα δύσβατα λασπόνερα της μέρας σου

μεθυσμένος απ’ το πονεμένο σου κρασί,

όπως σ’ εκείνο το παλιό τραγούδι.

Αργό ζεϊμπέκικο στην πίστα της φωτιάς

ανάμεσα χορεύω σε μαχαίρια

με απλωμένα χέρια και ψυχή στον ουρανό

την ύστατη κορόνα μου θ’ αφήσω

με ένα αχ στη γη του Χρόνου να πετάξει

ακούγοντας το τελευταίο το ταξίμι.  


Νοέμβρης 2018 


από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 )
https://stispoiisistinakri.blogspot.com/2019/12/blog-post_40.html

ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟ

Φως της ψυχής μου σκοτεινό
κουρνιάζει μέσα μου για χρόνια
κι άξαφνα ρίχνει σε ανύποπτη στιγμή
μια λάμψη τόσο δυνατή που με τρομάζει.
Δαίμονες βγαίνουν απ’ τα άδυτα του Νου
παιδιά αυτόνομα απ’ τη δική μου σάρκα
θα τα γνωρίσω, θα τα μάθω ή ποτέ
δε θα προλάβω να τα δω τα μυστικά τους;

Χαμένη ενέργεια πού πας,
πού καταλήγεις μέσ’ στην άβυσσο του χρόνου;
Αφού δεν ξύπνησες σ’αυτό που λέω ζωή
χάνεσαι, άραγε, προτού να ζήσεις;

Γνώση άγνωστη μ’ αφήνει να διψώ
και λίγο – λίγο τις σταγόνες της μου δίνει
που κάθε μία την πληρώνω ακριβά.
Πολλά κερδίζεις, απ’ το δύσκολο το δρόμο.

Αχ, ανθρωπάκι τι ζητάς
σ’αυτό το θαύμα που γύρω σου συμβαίνει;
Αν καταλάβεις πόσο είσαι μικρός
τότε θα βρεις τα πιο μεγάλα.

Ντίνος Ι. Γλαρός

Απρίλης – Μάης 2005

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ (ποιήματα 1997-2017)
https://stispoiisistinakri.blogspot.com/2018/01/blog-post_45.html

Σχέδιο : Αγγελική Φλυτζάνη

φαντάσου 

                   στον John Lennon

φαντάσου

γαλάζιο σύννεφο στου ορίζοντα τη ράχη

στάλες αγάπης να ραντίζουν τις καρδιές μας

της λήθης άγγισμα να γίνεται το δάκρυ

κραυγές που ενώθηκαν σε μία οι πληγές μας 

φαντάσου

πρασινοκίτρινο χειμέριο λουλούδι

ευωδιάζει μέσ’ στα χρώματα το δείλι

αυδή κεντάει της ζωής μας το τραγούδι

αχνά χαμόγελα στης μέρας το κοχύλι 

φαντάσου

η Φύση σ’ ένα παραμύθι να πιστέψει

και στα παιδιά της να μιλά γαληνεμένη

της ουτοπίας η στιγμή να ζωντανέψει

ονείρου ψέμα στα ακρόχειλα να γέρνει  

γαλήνιο έρεβος 

γαλήνιο έρεβος στην άκρη μιας αχτίδας

κοπή απρόσκλητη στο νήμα της στιγμής

σημάδι άσβηστο στο σώμα του απείρου

λιμάνι άγνωστο μιας χώρας μακρινής

μοιραίο φίλημα της ύστερης ανάσας

θλιμμένο κάλεσμα σε πένθιμη γιορτή

ανανεώσιμη μορφή αθανασίας

το κάθε τέλος να γεννάει μια αρχή 

ΤΟ ΧΑΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Χρυσάνθεμα λικνίζονται στο βλέμμα του αγέρα

βουνοκορφές χορεύουνε αγέρωχες, στητές

φτερά ορμούν και πάλλονται στου ύψους τη φοβέρα

κυοφορούν τα χώματα τις νέες τους σπορές.

Αλμύρα σφυρηλάτησε το πέτρινο του Χρόνου

υπομονή που χάραξε τους δρόμους των νερών

μηνύματα σωπαίνουνε στ’ ακρόχειλα του Κρόνου

και ομορφιά κρυβάμενη στη γνώση των βυθών.

Καυτό φιλί ζωγράφισε αρχή στη γη του τέλους

και οι στεριές αλλάζουνε στων βράχων τη βουή.

Ριπή σφυρίζει, χάνεται σαν την αιχμή του βέλους

και προχωρά αέναη της Φύσης η ροή.

Θεός μαζί και άνθρωπος, του σύμπαντος αχτίδα

τα μυστικά της ύπαρξης στην άκρη της ψυχής

παράδεισος και κόλαση στην ίδια καταιγίδα

η γένεση κι ο θάνατος το χάδι της ζωής.

Μαντινάδες - youtube

Μουσική: Τηλέμαχος Βούλγαρης Στίχοι: Ντίνος Ι. Γλαρός
Φωνή: Ελένη Κατσούλη Βιολί: Μιχάλης Κουντούρης Πιάνο: Γιάννης Σιψάκος
Από τη συλλογή τραγουδιών "Λιτές ανάσες"

Βίντεο: Ανναλίνα Φωτοπούλου

https://www.youtube.com/watch?v=rZv7v1hoEXs

Κοίτα το μισοφέγγαρο γλυκά που μας ζεσταίνει.
Παίξε βιολί περήφανο τραγούδι που ανασταίνει.

Μία ζωή μας δόθηκε
όμορφο ό,τι έχεις.

Παίξε βιολί περήφανο τραγούδι που ανασταίνει.
Μία πνοή μονάκριβη ο χρόνος που μας μένει.

Κοίτα το 'λιοβασίλεμα ξανά σκοτάδι φέρνει.

Μία ζωή μας δόθηκε
όμορφο ό,τι έχεις.

Παίξε λαούτο στεριανό και λύρα σκαλισμένη.
Μία πνοή μονάκριβη ο χρόνος που μας μένει.

Όλα εδώ υπάρχουνε μην ψάχνεις παραπέρα.
κόλαση και παράδεισος μας λένε καλημέρα.

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΧΑΔΙ

Κλείνω τα βλέφαρα στου έρωτα το χάδι

άγγισμα λαίμαργο ταράζει το κορμί, 

σκέψη που έρχεται στον ύπνο σου το βράδυ

και αντιστέκεται στου χρόνου τη ροή. 

Στάζουν τα λόγια σου στη λίμνη της καρδιάς μου

κύκνοι απλώνουν τα ολόλευκα φτερά

και φτερουγίζουν στις γωνιές της μοναξιάς μου

ψίθυροι λάγνοι και τραγούδια θαλερά.

Κι αν είναι μία μέσ’ στο άπειρο στιγμούλα

μία ανάμνηση θολή που μας κοιτά

ένα καθόλου στου για πάντα τη σκιά

κάθε ανάσα θα τη ζήσω ως το τέλος

μέσα στα κύτταρα θα νιώσω τη φωτιά

και θ’ αγκαλιάσω με το αίμα μου το βέλος. 

ΛΙΤΕΣ ΑΝΑΣΕΣ

Λιτές ανάσες

στο βλέφαρο του Χρόνου

στου απείρου το πέλαγο

στα τυφλά ταξιδεύουν.

Χρωματίζουν του σύμπαντος

τα ερέβινα χείλη

με ερώτων σκιρτήματα

και γαλάζιες ανταύγειες. 

Λιτές ανάσες

προσφέρουν στο Χάος

της ζωής τη συνέχεια

στου θανάτου το χάδι

εξανεμίζουν νερό και φως

λίγο πριν

ψυχές να γίνουν.  

ΧΡΗΣΜΟΣ

Μετάφραση στα αλβανικά του Δημήτρη Κοκαβέση

ΧΡΗΣΜΟΣ

Χτίζω το όνειρο στη σάπια μου ελπίδα
και στου δασκάλου μου τη λάγνα συμβουλή
σύνορο νόθο, αδιάφορη πατρίδα
και στα φτερά μου της απάτης το κερί.

Μέσα στην κόπρο του Αυγεία γελασμένος
να καθαρίζω των αιώνων τη βρωμιά
από θεούς κι από ανθρώπους προδομένος
στο φως μαραίνομαι σαν άσκοπη σκιά.

Λησμονημένος Οδυσσέας που ‘χει πάρει
λωτό της λήθης και της Κίρκης το πιοτό
χίλιες Ιθάκες στων Σειρήνων το δοξάρι
να τραγουδούν της Πηνελόπης το χαμό.

Αν ξεχωρίσεις την αλήθεια απ’ το μύθο
θα έχεις λύσει της Πυθίας το χρησμό…

Ντίνος Ι. Γλαρός

Δημοσίευση 1-7-2018

Προφητεία.

Να χτίσεις όνειρο, σάπια ελπίδα και
Δάσκαλοι πάνω του χωρίς αξία μια πληροφορία...!
Κάθαρμα όρια, αδιάφορη πατρίδα με εγκατέλειψε
Και τα φτερά της προδοσίας, το κερί.

Ενήλικας μέσα σε λίπασμα και σκάνδαλα
Απογοητευμένος, τα αποβράσματα του shekuje καθαρά
Από τους θεούς και από τον πρόδωσε άνθρωπο
Το φως στεγνό, όπως η σκιά χωρίς αποτέλεσμα, δεν θα κολυμπήσει

Ξεχνιέται Η Οδύσσεια είχε πάρει
Lotus harrese και ποτό ποτό δεν ρωτάω
Χίλια Ιθάκη μεταξύ sirenash προκάλεσε
Το χαμένο τραγούδι, η καταστροφή.

Και αν η αλήθεια μοιράζεται ανάμεσα σε μύθους
Θα λύσουμε την προφητεία της oracle του Απόλλωνα.

Dinos I. Glaros Post 1-7-2018 

PROFECI.

Ndërtoj ëndrrën, shpresës të kalbur dhe
të mësuesit mbi të pa vlerën një këshillë...!
kufij bastard, indiferent atdheu më braktisi
dhe krahëve të tradhëtisë, qiri.

I rritur brenda plehut dhe skandaleve
zhgënjyer, fëlliqësinë e shekuje pastroj
nga perënditë dhe nga njeriu i tradhëtuar
dritës thahem, si hije , pa rezultat.

I harruar Odisea kishte marrë
lotus harrese dhe pijen e Circës nuk kërkoj
njëmijë Itaka mes Sirenash provokuar
Këngën e humbur Penelopës, asgjesoj.

Dhe nëse ndahet e vërteta në mes mitesh
do kemi zgjidhur profecitë orakullit Apollon.

Dinos I. Glaros Post 1-7-2018 

ΣΟΥ ΔΟΘΗΚΑ

Σου δόθηκα

σχεδόν ολοκληρωτικά,

στα δύσβατα μονοπάτια της αγκαλιάς σου

γεύομαι τα φιλιά της ψυχής μου

να στάζουν μέλι και αίμα.

Σε απαρνήθηκα

στη λιποψυχία της θέλησης

όταν η ζωή με λύγιζε,

όταν ήμουν αδύναμος να σταθώ όρθιος

να σε κοιτάξω.

Όμως είσαι πάντα εδώ

παρατηρώντας αθόρυβα τα βήματά μου

κρίνοντας σιωπηρά τις πράξεις μου.

Καθησυχάζεις τους θνητούς φόβους μου

ανακουφίζεις τους πόνους.

Είσαι πάντα εδώ

στης σκέψης μου το στερέωμα

για να με οδηγείς

στη διάφανη της καρδιάς μου αλήθεια

με τα ριπίσματα του ανέμου

από των Μουσών τα φτερουγίσματα.