Ικεσία

 

Οδήγησέ με

μη με αφήσεις να χαθώ

στων ερωτήσεων τα αναπάντητα σκοτάδια.   

Οδήγησέ με

με φάρους που νικούν την καταχνιά

με αναλαμπές απ’ του ασυνείδητου τα βάθη

με πετράδια πολύχρωμα

απ’ το βυθό του Χρόνου.  

Φώτισε τους μύχιους φόβους της σκέψης μου

την κρυμμένη της δειλίας αιτία

της προσευχής μου τις ανείπωτες λέξεις

της επόμενης μέρας το καινούριο ξημέρωμα.  

Με αγρυπνούν του μυαλού μου οι δαίμονες

με εξουθενώνει της ψυχής μου η μπόρα,  

κουκκίδα αφανής στου απείρου το πάντοτε

πώς μπορώ μια φωνή να προτάξω.  

Τέχνη αλλόκοτη και ταπεινή

το άβατο που βλέπεις των αιώνων

λύτρωσέ με

έστω για λίγες στιγμές

το άγγισμα να νιώσω της Αλήθειας.