Άφησα ένα λουλούδι στην πόρτα σου 

 

Άφησα ένα λευκό λουλούδι στην πόρτα σου

ένα τραγούδι κάτω απ’ το παράθυρό σου

μια καληνύχτα στο σκαλοπάτι σου. 

Ένα κόκκινο φιλί στο απαλό ρυάκι του λαιμού

μία φωτεινή σκέψη στο σκοτάδι του φόβου

μια σταγόνα ελπίδας στα βλέφαρα της λύπης

μια αγκαλιά στην αγωνία της αβεβαιότητας. 

Πάρε τις μέρες και τις νύχτες μου

να στολίσουν τον κόσμο σου

πάρε τις ανέστιες παλάμες

να οδηγείς τα βήματά μου.  

Άφησα μια ζωή να βλαστήσει στον κήπο σου

έναν ήλιο να γελά στον ουρανό σου

μια καρδιά να ανασαίνει στα χέρια σου.       

 

Εσπερινή υπόκλιση

 

Χρώματα μελαγχολικής εσπέρας

πάνω στης Γνώσης το ρυτιδιασμένο πρόσωπο.

Τρεμάμενη η παλέτα του Χρόνου

ζωγραφίζει με θολές αναμνήσεις

επίπονα συμπεράσματα.

Σωστά και λάθη στροβιλίζονται

στο βαλς των επιλογών μας,

η μέρα κι η νύχτα αγκαλιασμένες

συνθέτουν της πλοκής το σενάριο

και λίγο πριν από την τελευταία υπόκλιση 

λαμπυρίζουν της Αλήθειας τα μάτια.        

 

ΠΡΟΤΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ

 

Προτού ξυπνήσει ο ήλιος

μια κόρη έγειρε

και ήσυχα κοιμάται

καλωσορίζει τ’ όνειρο

στο φως που ανατέλλει,

λαμποκοπάει η ζωή

στο ένυδρο γαλάζιο.