Παράνοια και λογική

Παράνοια και λογική

είναι ένα βήμα μακριά

είναι μια κλίση, μια στροφή

μία απλή επιλογή.

Αγκαλιασμένες στο χορό 

μέσ’ στου μυαλού το πανηγύρι

τόσο αλλιώτικες κι οι δυο

μα και συνάμα τόσο ίδιες.

Κι εδώ στου δρόμου τα μισά

πια δεν μπορώ να ξεχωρίσω

ποια απ’ τις δυο είν’ που γελά

ποια απ’ τις δυο είν’ που γελά

και με καλεί ν’ ακολουθήσω;

Ψέματα λες

Ψέματα λες

μα εγώ θα σε πιστέψω

το έχω ανάγκη να σε πιστέψω

για να πονώ λιγότερο.

Ψέματα λες

μα τα κάνεις να φαίνονται

τόσο αληθινά

όσο το χάδι του ήλιου

στους καρπούς της λεμονιάς,

σαν τις στάλες της βροχής

στο ανεστραμμένο πρόσωπο.

Ψέματα λες

μέσ’ στου ονείρου την αλήθεια,

τα μάτια σου ανοιγοκλείνεις

στου εφιάλτη την πραγματικότητα

και με ξυπνάς

το άσχημο τέλος να μη δω

την πεθαμένη ουτοπία μη θρηνήσω.