Ντίνος Ι. Γλαρός - στης Ποίησης την άκρη

Γεννήθηκα το 1972 στους Φούρνους Κορσεών, όπου μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο. Από το 1991 διαμένω μόνιμα στον Πειραιά. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή, προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί σε έντυπη μορφή και το κύριο μέρος της είναι συγκεντρωμένο σε τρεις ποιητικές συλλογές, μία γενική και δύο θεματικές: ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) / ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) / ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )

ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Στην Κατερίνα Γώγου

Πάντα μου άρεσαν

τα μελαγχολικά τραγούδια

που έλεγαν τον πόνο

κάθε ψυχής βασανισμένης

και της χαράς ανατολή επρόσμεναν

στον ίσκιο μιας πληγής που αιμορραγούσε.

Της λύπης ποιήματα

από ένα χέρι που έτρεμε γραμμένα

σαν τελευταίο παράπονο για κάθε αδικία

πάντοτε αγαπούσα.

Τα δέντρα που μόνα τους εμίλαγαν

δίχως ένα πουλί για συντροφιά

τα άδεια βλέμματα στους δρόμους της αγάπης

σε πανηγύρια γιορτινά όσους μονάχοι έπιναν

πάντοτε συμπαθούσα.

Τα βρόχινα τα σύννεφα που τα νερά τους

σκόρπιζε ο αγέρας και δεν ποτίζανε τη γη

τα κύματα που έρημα ταξίδευαν

τα δειλινά που δεν τα κοίταζε κανείς

πάντοτε λάτρευα

τη θλίψη του Σεπτέμβρη.

Το ποίημα μου ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ στο βιβλίο net.
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και την προσθήκη της εικόνας !!!

https://tovivlio.net/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%B6%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CF%82/

Το ποίημα μου ΜΟΙΑΖΩ ΔΥΝΑΤΟΣ στην ιστοσελίδα Ορίζοντες Τέχνης .
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και την προσθήκη της εικόνας !!!!

http://www.escapemedia.gr/orizontes-texnis/miazw-dynatos/

Το μπλουζ της βροχής

Σκιά του Σεπτέμβρη

σταγόνες βροχής

το Νου χαϊδεύει

το φως αστραπής.

Νερό που κυλάει

ποτάμι θολό

στο Χρόνο γλιστράει

χωρίς γυρισμό.

-R-

Σφαίρα γυρνά

στο πουθενά

ήλιος, βροχή

σ’ ένα φιλί.

Ριπή του αγέρα

των βράχων βοή

ακούγεται πέρα

στης Γης την αυγή.

Ρωτάς τι θα φέρει

πού πας, τι ζητάς

κανείς δεν το ξέρει

μα εσύ προχωράς.

-R-

Σφαίρα γυρνά

στο πουθενά

ήλιος, βροχή

σ’ ένα φιλί.

Κοτσάκια

Μέσα στα μάθια σου τα δυο

όλο τον κόσμονε κοιτώ.

Το κατέεις και με παίζεις

κάνεις άλλον πως γυρεύεις.

Τι να σου κάνω ο μικιός

σπούργιτας κι όχι αετός.

Αχ ένα κοτσάκι να ‘χα

να σου δάκρυζα τα μάθια.

Κοτσάκια : στιχουργική μορφή της Νάξου.

Μια ιδιαιτερότητα που παρουσιάζουν

είναι το κόψιμο της τελευταίας συλλαβής του πρώτου στίχου

και η συνέχισή της στο δεύτερο

( το κατέεις και με παί-

ζεις, κάνεις άλλον πως γυρεύεις )

ΤΑ ΠΥΡΟΦΑΝΙΑ

Τα πυροφάνια ανάψανε

στου πόθου τ’ ακρογιάλι

ψαρεύουν λάγνους στεναγμούς

στου έρωτα τη ζάλη.

ΕΠΩΔΟΣ

Αχ το φεγγάρι το χρυσό

φωτίζει την αυλή σου

και τάζω στον αυγερινό

να φέρει το φιλί σου.

Σαν πυροφάνια ανάψανε

τα μάτια σου απόψε

της ερημιάς τη συντροφιά

σε δυο κομμάτια κόψε.

ΕΠΩΔΟΣ

Μελοποίηση Τηλέμαχος Βούλγαρης

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

Στην Ιωάννα Αθανασιάδου

Οι άγγελοι της Γης

τραγουδούν τον παλμό των ανθρώπων

στα φτερά τους ολόφωτες λέξεις

πεφταστέρια στις ανταύγειες του Χρόνου.

Περπατούν ταπεινά μονοπάτια

στης ψυχής τους ποιούν τα σκοτάδια

φωτεινά της αγάπης τους κάστρα.

Ουρανού γέλιο το πέρασμά τους

σιωπηλός φάρος σε φάλτσα πορεία

ανεκτίμητο δίδαγμα σε στιγμή μαθητείας

ηδονή γνώσης η πνοή των χειλιών τους

θαλερά του Απρίλη λουλούδια

οι άγγελοι της Γης.

Σχέδιο : Αγγελική Φλυτζάνη

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Πάλι με άρπαξε η νύχτα

τα λιμαρισμένα της νύχια

με γδέρνουν

αργά και βασανιστικά

μέχρι το ξημέρωμα.

Χαρακώνει το σώμα της ψυχής μου

στάζουν αλήθειες οι πληγές

σε χώμα κουρασμένο, άγονο

που περιμένει την άνοιξη.

Του φεγγαριού το σινιάλο

ακολουθούν οι αισθήσεις

αιωρούνται παραδομένες

στου μυαλού τον ορίζοντα

στις πορείες των άστρων.

Απεικονίσεις μετέωρες

απ’ τα βάθη του Χάους

αφετηρίες αγέννητες

απ’ της Γνώσης το άπειρο

γαλαξίες ευήλιοι

απ’ το σύμπαν της Σκέψης

αποκάλυψη γίνονται

σε ανθρώπινα χείλη.

σαν χελιδόνια

πετάνε στο γαλάζιο

τα όνειρά μας

φτερά ανυπάκουα

του νου παγίδες

τρεις πρώτοι στίχοι : Ντίνος Ι. Γλαρός

δύο τελευταίοι στίχοι : Σοφία Κοντογεώργου

αλληγορία

γλυκιά ερωμένη της Μούσας

αγκάλιασμα των λέξεων

της σκέψης μου ένδυση