Τα όνειρα της εγρήγορσης

 

Τα όνειρα της εγρήγορσης

αγέρωχα πουλιά μέσα στην μπόρα

λαβωμένα κύτταρα σε άγνωστες αρτηρίες

σύννεφα ταξιδιάρικα που δακρύζουν

πάνω στις ερήμους του κόσμου

και νέους κόσμους δημιουργούν

γαλήνιους και αρμονικούς

στους πολύχρωμους ορίζοντες της ουτοπίας.

Φοβισμένα βλέφαρα

που κοιτούν κατάματα τους τρόμους

χαϊδεύουν με στοργή τη θλίψη

να ημερέψουν οι πληγές που δεν έκλεισαν

να αγαλλιάσουν οι ψυχές που δεν αναστήθηκαν.

Ιαματικά νερά σε άνυδρες εποχές

να ξεδιψούν τα αγριολούλουδα που δεν άνθισαν

να αγιάζουν οι σπόροι που δεν έζησαν. 

Τα όνειρα της εγρήγορσης

συμπαντικοί παλμοί ακαθόριστοι

στης Αλήθειας τις αιμάτινες φλέβες.       

 

Ο έρωτας κι ο θάνατος

 

Ο έρωτας κι ο θάνατος

τα ίδια μάτια έχουν

κι αν σε κοιτάξουν μια στιγμή

το σώμα σου και την ψυχή

για πάντα τα κατέχουν.  

Ο έρωτας κι ο θάνατος

σαν δυο πληγές που μοιάζουν

κι αν σου αγγίξουν την καρδιά

από την ίδια μαχαιριά

το αίμα σου σταλάζουν.  

Ο έρωτας κι ο θάνατος

εκεί που ξημερώνει

γίνονται πάλι δυο πουλιά

και σαν ανοίξουν τα φτερά

κανένας δε γλυτώνει.       

 

Θα έρθει ένα πρωινό… 

 

Θα έρθει ένα πρωινό

που δε θα ξυπνήσουμε…

Θα βρεθούμε σε μια άγνωστη διάσταση

έναν καινούριο ήλιο θα ανταμώσουμε

και οι παλιές πληγές θα γίνουν νεφελώματα

σ’ έναν απέραντο γαλαξία

όπου οι ψυχές θα συνυπάρχουν μονιασμένες

και οι θεοί θα κείτονται ηττημένοι.   

Σαν αστέρια αχνά

ό,τι έχουμε αφήσει πίσω μας

θα φεγγίζουν σε μελλοντικά σκοτάδια

θα λαμπυρίζουν δειλά σε γήινα μονοπάτια

και θα στέλνουν αλλόκοτα σινιάλα

για να βρίσκουν το δρόμο

αυτού του κόσμου οι οδοιπόροι.